W dniach 9-14.07.2013 w Pakości w klasztorze ojców franciszkanów przeżywaliśmy we wspólnocie Domowego Kościoła Oazę Rekolekcyjną Animatorów Rodzin I stopnia. Rekolekcje przygotowali i poprowadzili Danuta i Krzysztof Świtaj wraz z duchowym przewodnikiem ks. Hubertem Wiśniewskim i ks. prałatem Stanisławem Pohlem.
W rekolekcjach uczestniczyło osiemnaście małżeństw i dziewiętnaścioro dzieci, które przyjechały z wielu diecezji z całego kraju: gnieźnieńskiej, toruńskiej, warszawsko-praskiej, gdańskiej, łomżyńskiej, łowickiej, łódzkiej.
Program dnia rekolekcyjnego dla dorosłych obejmował poranną medytację, jutrznię i katechezę, po której małżeństwa podzielone na 4 kręgi zbierały się na syntezie biblijnej i wspólnym rozważaniu Ewangelii w oparciu o temat katechezy. Stałym punktem dnia była wspólna Eucharystia, do której wszyscy wraz z dziećmi starannie się przygotowywaliśmy. Dużą pomocą w przeżywaniu tych punktów dnia była oprawa muzyczna, nad którą czuwała Dorotka Woźniak z Inowrocławia. Był też czas dla rodziny. Można było go spożytkować w różnorodny sposób: na kąpiel w jeziorze, wycieczki rowerowe po okolicy, spacer, łowienie ryb w klasztornym stawie (za zgodą ojca gwardiana) lub wizytę na Kalwarii Pakoskiej.
Popołudnia wypełniały nam multimedialne, profesjonalnie przygotowane konferencje poprowadzone przez pary animatorskie. Nie zabrakło też szkoły modlitwy, która była bardzo ważnym, istotnym i niezwykle cennym dla nas doświadczeniem. Przygotował ją i z dużym zaangażowaniem poprowadził kleryk Bartosz Golnik.
Dzień kończył się wspólną zabawą podczas pogodnego wieczoru, na którym wszyscy mieliśmy okazję poznać się jeszcze lepiej. W tym czasie diakonia wychowawcza wraz z dziećmi prezentowała swoje prace plastyczne, śpiewała nowopoznane piosenki. Natomiast późnym wieczorem chętne osoby mogły wziąć udział w seansach filmowych: przybliżającym postać Franciszka Blachnickiego, a także pouczająco i z humorem przedstawiającym nasze małżeńskie relacje.
Był też czas na spotkanie – dialog małżeński! Niesamowitym przeżyciem dla nas wszystkich była indywidualna małżeńska adoracja Najświętszego Sakramentu. Podczas tak bliskiego, intymnego spotkania z Jezusem wiele z naszych serc zadrżało, usta otwierały się a z oczu popłynęły łzy wzruszenia i radości.
W trakcie trwania rekolekcji znaczącym wydarzeniem był Dzień Wspólnoty w katedrze gnieźnieńskiej. Uczestniczyliśmy w nim wraz z oazami z Rościnna, Kazimierza Biskupiego oraz z Janikowa. Cała wspólnota Oazy Wielkiej (naprawdę wielkiej) wzięła udział w uroczystej Eucharystii koncelebrowanej przez kilkunastu kapłanów pod przewodnictwem ks. biskupa Krzysztofa Wętkowskiego wsłuchując się w piękne słowa wygłoszonej homilii o jedności w Ruchu i Kościele. Dopełnieniem uroczystości było spotkanie w Prymasowskim Wyższym Seminarium Duchownym, gdzie po ujmujących serce świadectwach odbyło się krótkie nabożeństwo odpowiedzialności i misji, w czasie którego podczas pięknego gromkiego śpiewu wiele osób złożyło deklarację Krucjaty Wyzwolenia Człowieka.
Program rekolekcji obejmował i realizował cztery główne zagadnienia: Światło Życie, Nowy Człowiek, Nowa Wspólnota, Nowa Kultura. Każdy dzień i każda część dnia była ważna i znacząca. Bardzo ujęło nas to, że wiedza, którą zdobyliśmy podczas wykładów, pomogła nam w głębszym przeżyciu duchowym rekolekcji, przeżywaniu bliskości Boga, poznaniu siebie, swojej duchowości i samoświadomości. Dowiedzieliśmy się jak wiele jest sfer w naszym życiu, w których powinniśmy odnawiać i odradzać się na nowo. Uświadomiliśmy sobie w jak wielu sferach jeszcze nie odkryliśmy swojego ja, naszej wspólnocie małżeńskiej, rodzinnej, że jest potrzeba dotarcia do nich, odnowienia i oczyszczenia już istniejących.
Bardzo głęboko odczuliśmy jedność wspólnoty, to że jest nas tak wielu i tak różnych, a każdy z nas dzieląc się swoimi przemyśleniami, doświadczeniem ubogaca innych i siebie wzajemnie. Wszyscy jesteśmy na początku drogi do Prawdy i Światła, którą pragniemy podążać i iść dalej, aby osiągnąć cel. Pomagając sobie wzajemnie, pełni miłości dostrzegając Boga w każdym z nas zmierzamy do celu, a naszym drogowskazem i przewodnikiem są kapłani i pary prowadzące.
Niełatwe zadanie miała diakonia wychowawcza, która spisała się na medal opiekując się dziewiętnaściorgiem dzieci w różnym wieku. Ta niemała gromada naszych pociech każdego dnia odwiedzała kapliczkę, w której modliła się i uczyła rozmawiać z Panem Bogiem. Nauczyła się wielu nowych piosenek. Dodatkowo dzieci ułożyły swój hymn, dowiedziały się o życiu niektórych świętych i wykonały wiele ciekawych prac plastycznych.
Nie sposób w kilku zdaniach ująć wszystkiego, co się wydarzyło, czego się dowiedzieliśmy, nauczyliśmy również na temat Ruchu i jego założyciela, jego struktur i działalności. Wszystko było tak perfekcyjnie przygotowane! Oprócz sporej dawki wiedzy doświadczyliśmy wielu chwil wzruszeń i łez, płynących zarówno z powodu duchowych przeżyć, jak i radości i śmiechu.
Małżeństwa uczestniczące w rekolekcjach z pewnością otrzymały cenne praktyczne wskazówki poparte teoretyczną wiedzą i doświadczeniem par animatorskich przygotowujące je do pełnienia posługi w swoich parafialnych kręgach DK. Wyjechaliśmy z ogromną chęcią dzielenia się zdobytą wiedzą, doświadczeniem spotkania Boga w każdym człowieku i jego bliskością, w duchu służby i pragnienia posługi drugiemu człowiekowi, radości z dawania siebie.
Mirosława i Andrzej Trojanowscy
